مدح و توسل به امام رضا علیه‌السلام
در حریم رضوی دل، چو ز اغیار جداست زائر کوی رضا شامل الطاف خـداست بین هر صحن بود زمزم اشکی جاری سعی هر صحن به حق، افضلِ هر سعی وصفاست حرفی از جنت فردوس در این کوی مزن که بهشت همه عشاق سر کوی رضاست هرکه یک بار رود او به سه جا می آید بسکه ارباب به اربابی خود بی همتاست جای جای حرمش، گـنـبد و ایـوان طلا بهر ما همچو حریم نجف و کرب و بلاست هر طـرف دیـده فـتـد جانب سـقـا خـانه گوئیا صحنۀ یک عـلـقـمـۀ بی سقـاست گفته خود هست دو تن، باب همه جاجاتم یک جوادم؛ دگری مادر خوبم زهراست |